آئین نام رسیدگی و چگونگی تشکیل جلسات هیأت های تشخیص و حل اختلاف قانون کار
شروع به رسیدگی پرونده ای در مراجع حل اختلاف ، مستلزم تسلیم دادخواست از سوی خواهان یا نماینده قانونی اش است . این نماینده قانونی هم می تواند علاوه بر وکیل دادگستری اشخاص حقیقی دیگر نیز ( به سمت نمایندگی خواهان و خوانده ) باشند . تنها تشریفات خاص آن در ادارات تعاون کار و رفاه اجتماعی ، ارائه معرفی نامه کتبی است . همچنین مطابق رویه جاری و بر مبنای اصل رسیدگی سریع ، نماینده می بایست تام الاختیار باشد .
دفاتر روابط کار وظیفه وصول دادخواست ، ثبت دادخواست و ارجاع آن به یکی از هیأت های تشخیص یا حل اختلاف ( حسب مورد ) را بر عهده دارند .
البته باید توجه داشت طرح دعوی هم مربوط به کارگر است و هم کارفرما و این تصور که خواهان همواره کارگر و خوانده نیز همواره کارفرماست نادرست میباشد .
آئین رسیدگی ، با قراردادن کارگاه ( آخرین محل کار ) را به عنوان اقامتگاه خوانده ، صلاحیت نسبی را برای رسیدگی در هیأت های مستقر در واحد تعاون ، کار و رفاه اجتماعی محل قرار داده است . پس از تسلیم دادخواست و ثبت آن در واحد تعاون ، کار و رفاه اجتماعی محل و تعیین وقت رسیدگی توسط دفتر روابط کار بحث اهمیت موضوع ابلاغ به عنوان یک رکن اساسی رسیدگی عادلانه می باشد که در رسیدگی به دادخواست دعوت از طرفین دعوی الزامی می باشد . شرط اجرای احکام مراجع اعم از مراجع قضایی یا غیر قضایی ابلاغ آن می باشد و رسیدگی و حل و فصل عادلانه دعاوی نیز همین را ایجاب می نماید . رسیدگی و اتخاذ تصمیم جز در مواردی که قانون ترتیب دیگری تعیین نموده باشد در دو مرحله بدوی ( تشخیص ) و تجدید نظر ( حل اختلاف ) صورت می گیرد .
هیأت تشخیص از سه عضو ( نماینده وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی به عنوان نماینده دولت ، نماینده کارگران و نماینده مدیران صنایع ) تشکیل می شود که ریاست جلسات این هیأت بر عهده نماینده وزارت تعاون ، کار و رفاه اجتماعی است . آرای این هیأت نیز تا 15 روز پس از ابلاغ قابل اعتراض و تجدید نظر خواهی می باشد .
هیأت حل اختلاف شامل 9 نفر ( سه نفر نماینده دولت ) ، ( مدیرکل تعاون ، کار و رفاه اجتماعی ، فرماندار ، رئیس دادگستری محل و یا نمایندگان آنها ) ، سه نفر نماینده کارگران ( سه نفر نماینده کارفرمایان ) می باشد . جلسه این هیأت نیز با حضور حداقل 7 نفر از اعضاء رسمیت می یابد و آرای آن به اتفاق یا اکثریت 4 رأی از 7 رأی با 5 رأی از 9 رأی صادر می گردد .
هیأت حل اختلاف در موارد رسیدگی به اعتراض ها علیه آرای هیأت تشخیص باید در چارچوب اعتراض صورت گرفته عمل نماید و نمی تواند وارد رسیدگی به قسمت هایی از رأی هیأت تشخیص که مورد اعتراض قرار نگرفته شود مگر در مورد مقررات آمره قانون کار .
راه های کشف صحت و سقم ادعای هر یک از طرفین دعوی در مراجع حل اختلاف نیز تحقیق ، بازرسی و رجوع به کارشناسی می باشد . تصمیمات مراجع حل اختلاف نیز به دو صورت احکام ( راجع به ماهیت دعوی و خاتمه دهنده آن ) و قراردادها ( فقط راجع به ماهیت دعوی یا فقط خاتمه دهنده دعوی ) می باشد .
نویسنده : کاربر سایت
|