|
بسم رب الشهدا و الصدیقین خالصانه آمده‌ایم تا زیارتتان کنیم و با دل‌های خسته اما امیدوار ، خدا را در این مکان اهورایی با بغض‌های شکسته فرا بخوانیم و بگوییم که شهدا ! ما شما را فراموش نکرده‌ایم... اصلاً مگر حماسه ، شهادت ، هویزه ، طلائیه ، بستان ، صدای غرش توپ‌ها ، حسین فهمیده‌ها و باکری‌ها ، چمران‌ها ، آوینی‌ها و ... فراموش شدنی هستند؟ نه ، ما آمدیم تا بگوییم که شما در روح و باطن ما جای دارید . آمده‌ایم تا بگوییم ای عاشوراییان! عاشورایی دیگر در پیش است . آمده ایم تا بگوییم : ای شهدا، راه شما ، اندیشه شما و تفکر شما در روح و روان جامعه ایرانی جای دارد. ای شهدای گمنام و ای غلطیده‌شدگان در سرب‌های سرد و سنگین که به عشق مام میهن و انقلاب و اسلام ، سر بر سودای عشق گذاشتید.. اینجا کجاست؟ ما کیستیم... شما که بودید؟ و کجایید؟ بر مزار کدامتان بگرییم که بغض امان نمی‌دهد، بگرییم، گریه مگر دوا کند ... می‌گرییم اما زهی تاسف که گریه نیز دوا نمی‌کند ... کاش که در ِشهادت باز بود
|